LA NEV DLÀ …MEMORIA
(ferrarese)
di Maurizio Busacchi
A sson a l’armòcia dnà nugara,
una digl’ultim ch’è vanzzà in piè,
par carità d’un cuntadin, o par far òra,
o arcord d’un temp lassà indrè!
Il nuvall inarìd, i gl’am par!
e mi a cudìss sarand i occ prestamènt;
in t’al mentar, forsi gnènd dal mar,
un crucàl l’urchèla al sò lament.
E la nev dl’à memoria la vién zzò,
e a scuminzzi a sbablàr in da par mì,
e da la cavdagna la d’ cò,
a ved òmbar ad tant amigh sparì.
Am par ad tgòssar: Pèza, Gago, Arghèst,
e la Lambréta, al Moschìto e… miè Popà!
-A m’arcmànd, gnì ben a cà prèst!-
-Si babo, a sarèn chì in tlà sirà!-
E l’era vera parchè anch se saganà,
par di gudiòl ad cost quasi da niènt,
nudàr in Gramicia,in Canalòn o chi al sa?
s’intardigava ala sira, i era slèp in t’i dent!
Is tgneva a batéca, mo cmè gat,
nualtar ragazzò a gh’eran abituà,
e par tgniras al gudiòl ben da cat,
a fasevan puligàna pr’aver più libartà!
E la nev dlà memoria la vién zzò,
la m’entra int i oss da cap a piè,
e cmè na gnòrgna am la sént in cò,
un suris, un abraz d’ascùs con …Lié!
Dlimaràs dun cicinìn ad magòn
pansar… pansar incora ai temp andà,
l’è al zogh dlà miè generaziòn
ad zént ch’à miss insiemm na’ zzert’età…
Mo eco ac fa sira e i sgrisulin,
ad fresch is ràpa par la schina:
basta sugnàr, sdrajà cmè un putìn!
e in zziel a spiona zà la prima stllina!
Mo cus’è ach sccirla? a slung na man,
l’è al telefonin cl’imprudènt!
-Durmevat ? l’è n’ora ch’at ciàm!
Vient a zzéna? Et luntan o a rent?-
La nev dlà memoria la dsfà,
fasend sparir arcord e malincunia,
un “celular”! n’artòrar ala realtà…
-Tra mez’ora a sarò a cà!- E…acsì cal sia!