Picchì nun parri, vuccuzza?
Picchì nun parri, vuccuzza?
Rùnami vasati ca m'ammàzzanu,
picchì mòriri vògghiu nna tò vituzza.
Cu sugnu iu, pì ffàriti campari,
pì ffàriti campari appressu a mmia?
Sugnu mmischinu, catamiatu comu u mari.
E ddunami la vita, arma mea,
picchì un chiànciri addisìu chiò ssai,
ma u tò cori addisìu comu na ddea,
comu n'àncilu ca lu Signuri manna
pì sarbari li sò figghi,
pì sarbari cu mori e ccù lu nfernu addumanna.
E pàrrami e parra sempri, nica,
e ca li tò occhi un si vòtinu,
ma a tò facciuzza sempri m'abbinirica,
picchì comu lu ciumi cu lu mari si junci,
puru iu, ca nuddu sugnu,
a ttia m'assummu addivintannu luci.
Rù cori ca s'annàcanu unu sunnu,
e una sula è l'arma e ncorpu:
mòriri pì ttìa sarba lu munnu,
un munnu c'addumanna sangu,
crozzi e viti pì ssazziàrisi,
e mmància òmini ca sù ffatti i fangu.
Ma tu quarìi e mi inchi nsognu,
arripizzi a mé arma spardata:
a mè testa e u mè pettu ti rugnu,
e a tò ucca ca parra sempri talìu,
comu n'omu ca pì vvìviri murìu.