Originariamente Scritto da
Davide Nurra
[center]
Un istrale a sos cumpanzos
chi cumpanzos no sun prusu
commo attenden sos istranzos
cara a terra e fundu a susu
A sos battor moritteddos
chi la truvene s'istoria,
che pontorzu a sos poleddos
gai li torrat sa memoria
Ti cheria narrer, Davide:
- in sas primas duas rias, de sa 'e duas batorinas, b'at carchi cosa chi no andat; pòmpia si b'at de las assentare prus bene;
- sos bator moros cun sa fune a tzugu, non mi paret una grandu balentia; a chie at imbentadu custa cosa, e a chie l'at prubicada (G. Melis), custa che la podian puru lassare chene fata. Po narrer su 'e narrer, non che nde bi nd'aiat bisonzu.
- Custu no est nen brulla, nen de beras. Custu est a si tirare de lesorja, no a arresonare!
- Custa sì chi mi paret ofesa po s'onore de sos sardos, prus meda de su carizu chi at dadu Trincas a cuddu tziu.
Su malu grabu de custa pintura
lu biet cada tontu e cada macu
no est cosa de mere o de tzeracu
est cosa chi a sos sardos dat tristura;
chircande beridade e impostura
pèssati, chistiona, ofende pacu.
A chie ofendet sos bator moritos
seghende est mente coro e ghiraitos.