La Cansù dei Bressà Tajacantù.

[steen (POL)]

La Cansù dei
Bressà Tajacantù
nel 1849.

Sóm Bressà, cosé dècc Tajacantù,
Svelcc de lengua, de gamba e piö de mà;
Intoleráncc de spressi e d'opressiù:
Som Bressà, cosé dècc Tajacantù!

Sóm piötost séri, ma ridóm del bù,
Quand gh'è de rider: per chi pò nol sa.
Góm el cör töt dispost a cumpassiù
Da vér Bressà, sebé Tajacantù.

Ne piaç i fiùr, la müsica, el vi bù,
I spetàcoi, el stüdio, 'l laurà:
Ma piö de töt ne piaç ön s'ciupitù,
A nó alter Bressà Tajacantù.

Col s'ciop copóm i osèi - (iè cosé bù!...) -
Ma se 'l nemico 'l ne vol scalcagnà,
El s'ciop el pól socórer la risù
Per nó àlter Bressà Tajacantù!

Coi ümei, dolç; teribii coi birbù,
Volóm pei galantòm la libertà:
" Guera ai Tartöf, ai Dèspoti, ai Sücù! "
L'è 'l grido dei Bressà Tajacantù.

" Giustizia - Libertà - Valor - Virtù "
Per st' ideài el sang vorèssem dà.
Goërném bë, Goèrni, e saróm bù
Nó alter töcc, Bressà Tajacantù!

D'esser Bressà sóm fieri, e con risù -
- La Stòria la 'l pöl bé testimonià! -
Ma, prim de töt, i è caldi Talianù
I vér Bressà, i vér Tajacantù.

O cara Italia! Quata compassiù
I tò dulùr ai nos cör i ne fa!
Volóm ötá la tò liberassiù
Nó alter töcc, Bressà Tajacantù.

Cóle bune maniere o col canù
Anca per Té giüstissia se farà:
Alura sè saróm töcc cuntintù,
En fede de Bressà Tajacantù!