PDA

Visualizza Versione Completa : Sardus contras a sardus



Su Componidori
08-10-06, 15:44
In custu arrajonamentu (pigàu de s’arrebista “Sardinna”) s’amigu Antoni Lèpori, sardista de valori, fait un’analisi de is mabis antigus e nous de su Partidu Sardu, intrendi a fundu in sa kistioni de s’identidadi ‘e su Partidu, acostendidda ai cussa de sa lìngua.
Mancai s’artìculu siat beçu de 4 annus, mi parint cunsiderus ki podint ajudai a cumprendi innui si depit castiai po torrai a incarrebài su Partidu in s’arruga justa.
A su propiu tempus, narat craru su ki pensat de atras fortzas politigas ki funt acostendisì a is ideas sardistas: “sa làstima est ki s'ideologia insoru est ke sa de is nenneddus faci a sa genti manna”.
S’artìculu est longu meda, ma ‘ndi ballit sa pena a ddu lìgi totu intrèu, in su segundu “post”.

Su Componidori
08-10-06, 16:08
http://img331.imageshack.us/img331/5681/copiadipag1ew4.jpg (http://imageshack.us)
Sardus contras a sardus
de ANTONI LEPORI

Ligendi in su numeru 1 de Sardinna is tantis articulus ki kistiònanta de su sardismu funti torraus a pillu de sa cuscièntzia mia milli e milli arregordus ki, forsis po no sunfriri prus po s'arrutroxa mala de is idealis ki nc'emu crètiu de sendi jovuneddu, fiant intraus de di ora in su mundu de s'orvidu. Aici m'est bènnia gana de scriri deu puru calencuna cosa, cumentzendi de sa pregunta ki si fàinti totus: poita est andada aici mali? Poita, tanti po ndi nai una, is doxi cunsilleris arrejonalis de su 1984 oi funti torraus a dus? Poita sa prus parti, po no nai sa mellus parti, de is ki in is annus de su "bentu sardista" fiant a intru de su Partidu Sardu, cun incàrrigus mannus puru, oi ndi funti foras, in atrus partidus e movimentus, o d'ant acabada ki no ndi bòlinti prus sciri de polìtica? Cumenti at fatu su "bentu sardista" a si citiri, lassendi is sardus in manus de atrus partidus e de atras ideas, casi sempri stesiaus de is probremas berus de sa Sardìnnia e de is Sardus?

A-i custas e a tantis atras preguntas no fait a arrespundi in d-un'articulu sceti: nc'ìanta bolli librus, ìant a serbiri medas atòbius e incontrus, arrexonadas mannas e longas; ìat a serbiri po primu cosa a ponni torra impari sa genti, is ki una borta fianta fradis de sardidadi e imoi mancu si salùdanta prus, impresonaus in sa tìrria nasça, pesada e cresça a bellu a bellu, dònnia di' unu pagu de prus de sa di' dinantis, po curpa de s'arràngulu de su poderi, de su spèddiu de si preni sa buçaca, de callentai sa cadira de assessori, presidenti, cunsilleri e dònnia atra spètzia de cariredda bona a donai dinai meda, privilejus, asienda e bantaxerias. Cantus amigàntzias apu biu scorriadas malamenti po unu postu in sa dirigèntzia de su Partidu o in is Juntas de s'Arrejoni, de is Provinças e de is Comunus? "Bocimi' ca t'ap'a bociri" est stètiu su pensamentu ki at mòviu medas dirigidoris e militantis sardistas in is annus passaus (no sciu oi cumenti sìat sa kistioni, ca no nci seu a intru, ma no creu ki sa cosa sìat cambiada meda). In custu is sardistas funti diaderus su sprigu de is sardus: sempri certendi a pari, po dònnia cositedda 'e nudda, malintrannyaus e tirriosus, tosturrudus in is cosas ki no sèrbinti, modditzosus candu ìat a essi s'ora de nai ca no. "Sa pròpiu funi sarda impicat a su sardu", nàrat su digu: aici est stètiu, aici sighit a essi oi puru. Est una kistioni de òminis, antis de pensai a is ideas, ca is ideas camìnanta cun is cambas de is òminis, e is òminis "sardus e sardistas" no funt andaus de acòrdiu intr'e issus, no si funt unius po cumbati su nimigu de foras ma anti pensau a ndi bogai is fradis de su partidu, casi joghendi a unu jogu tristu e arrorosu: oi deu nei bogu a tui, tui crasi nei bogas a mei.
Atru ki "fortza paris"! A s'acabada seus torraus a su puntu ki su sardismu, s'idea sardista, no est prus un'arriu mannu e tragadori comenti fiat in su 1984 ma est totu una truma de arritzoleddus sicus, spartzinaus in logus trumentaus de su sicori, nisçunus de issus podit fai calencuna cosa de bonu a solu. Iat a essi mellus, du cumprèndinti totus, a si torrai a ponni totus impari, a fai diaderus "fortza paris", ma custu est pròpiu su ki no at a sussedi, ca nisçunus si fidat prus de s'atru ("m'at traixu una borta, du podit torrai a fai", pènsat) e medas tènint in conca s'interessu insoru prus ki is interessus de totu is sardus.

Sardus contras a sardus, duncas sardistas contras a sardistas: sa cosa est crara. Oi atras fortzas polìticas funt acostendisi' a is ideas sardistas, ma sa làstima manna est ki s'ideologia insoru est ke sa de is nenneddus faci a sa genti manna. S'ideologia sardista fiat arribada in is annus Otanta e Noranta a unu cùcuru de aundi podiat castiai su mundu, oi est torrada pitikedda e no arrennescit mancu a fai dus passus s'unu avatu 'e s'atru.

Est andada mali po primu cosa ca is òminis no fiant is òminis justus, no tenìanta sa conca sarda e sardista, ki po sardismu boelus nai su sentidu de s'esistèntzia de sa Natzioni Sarda, e custu du nàrat Martin Clark (La storia politica e sociale 1915-1975, in Storia dei sardi e della Sardegna, vol. IV, L'età contemporanea, Editrice Jaca Book), ki est scotzesu e de-i custas cosas ndi scit. Jai de su nascimentu de su Partidu, in su 1921, sa conca de is babus fundadoris no fiat sarda, ma italiana, e italianus funti stètius is programas e is atzionis. Su natzionalismu sardu no at tentu cunsideru mancu in sa curtura: «Quanto al nazionalismo culturale, questo era riconosciuto come un'eredità storica e linguistica, ma veniva curiosamente lasciato in secondo piano. Il più sottile pensatore del partito, Camillo Bellieni, scrisse anche che i sardi erano una "nazione abortiva". Avrebbero potuto formare una "nazione " nel passato, ma non l'avevano fatto, ed ora era troppo tardi. Settant'anni di “fusione”, di educazione, di commercio e di guerre combattute insieme avevano compiuto la loro opera. Finché l'élite sarda si sentiva italiana e pensava in termini italiani, non c'era possibilità di un reale nazionalismo sardo. Era una verità ovvia. Non era verosimile che una nuova élite, carica di sentimenti di sfida, che era venuta in primo piano combattendo una grande guerra patriottica cessasse di pensare in termini italiani, specie quando i suoi interessi materiali erano tanto dipendenti dalla buona volontà italiana e se accettava senza esitazioni la necessità di modernizzare la propria isola arretrata. Da ultimo, i valori "sardi" erano ancora visti spesso come qualcosa di cui vergognarsi un po'; erano pittoreschi ma arretrati, e non costituivano certo una piattaforma per degli uomini politici rispettabili e modernizzatori» (p. 397).

Deu mi seu sempri agatau de acòrdiu cun custus fueddus de Clark, no mi seu mai açuntu a is tantis ki alabant in dònnia ocasioni is babus fundadoris, antzis apu sempri nau ki su pensamentu de su sardismu de su 1921, cumenti su de su 1944 e a su mancu finas a su Cungressu de su 1968, fiat pensamentu bonu forsis a cambiai s'Itàlia e a da fai bessirì unu Stadu demogràtigu e autonomista, ma no fiat sa ghia justa po fai pigai a sa Natzioni Sarda cuscièntzia de s'identidadi sua. No eus tentu, e nd'emus a essi tentu abisonju mannu, dirigidoris a sa catalana, genti ki da pensessit po sa Sardinnia cumenti Enric Prat de la Riba e Antoni Rovira i Virgili da pensanta po sa Catalunnya. E puru funti bivius in su pròpiu tempus de is babus fundadoris e, po no ndi nomenai atrus, a su mancus Luisu Batista Pujoni connosciat beni sa kistioni catalana. Antoneddu ßua, s'ùnigu ki kistionessit de Natzioni Sarda, nci d'ìanta bogau a somi 'e corru de su Partidu po boluntadi de Lussu e jai in su discursu ki emu fatti in Casteddu su 7 de su mesi 'e Paskixedda de s'annu 1991, a su Convegno di studi Emilio Lussu e il sardismo, mi ndì fermi stesiau de is ki alabant a Lussu po su sardismu suu.

Emu nau craru ca su sardismu de Lussu no fiat su sardismu cumenti du biermì deu e cumenti segundu mei ìat a essi arrekèdiu in su 1921 cumenti in su 1944: «Bisognerebbe mettere in confronto la situazione della Sardegna e quindi del Movimento sardista del 1921 e precedentemente anche a questa data, con altre situazioni di etnie e nazionalità come la Catalogna, la Corsica, i Paesi Baschi, quelli che appunto noi oggi confrontiamo quotidianamente con la nostra situazione. Ecco, questa situazione ci permette di dover ammettere che, in effetti, la situazione sarda era abbastanza arretrata, per quanto riguarda la presa di coscienza; era abbastanza arretrata, soprattutto nel ceto intellettuale e nel ceto dirigente, quello che poi costituirà non soltanto il ceto dirigente del Partito Sardo d'Azione, ma anche il ceto dirigente degli altri partiti nel secondo dopoguerra, soprattutto; era abbastanza arretrata rispetto alla posizione catalana, alla stessa situazione della Corsica e di altre etnie, come oggi le definiamo. Mentre in altri posti la coscienza nazionale era molto sviluppata e aveva già dato il là a movimenti anche politici di ampio respiro, che avevano portato a grandi movimenti culturali di rinascita e di riaffermazione dei valori della lingua e della cultura, per esempio la grande "renaixença" catalana di fine secolo scorso, in Sardegna questo è avvenuto in modo minore, è avvenuto in modo spontaneo e quando si è trattato di doverlo poi mettere a livello cosciente, cioè a livello di partito politico, a livello di proposte politiche, questo è stato in qualche modo mozzato, spento, attutito, addirittura criminalizzato».

Depemus abetai a Antoni Simon Mossa po biri intrendi a bonora in su Partidu Sardu e in su Sardismu is temas de sa lingua e de sa natzionalidadi. Depemus abetai a unu ki pròpiu po su fatti di essi fillu de una minoria a intru de un'atra minoria e po su fatu di essi stètiu tantis bortas in Catalunnya fiat lòmpiu a cumprendi, cumenti mai nisçun'atru sardu finas a-i cudd'ora ìat cumprèndiu, ki sa Sardìnnia est una Natzioni e tenit una lingua natzionali cosa sua, una curtura natzionali cosa sua, un'identidadi natzionali cosa sua.

Antoni Simon Mossa est su primu sardista de arrespiru mesuderràniu. Candu is jorronalis de Valencia “Jornada” e "Levante" de su 3 e 4 de su mesi 'e Paskíxedda de s'annu 1962 fàinti sciri ki Antoni Simon Mossa est in cussa tzitadi po kistionai de su tema "Arkitetus e arkitetura de Sardìnnia" fàinti sciri a is ligidoris insoru ki issu est Presidenti de su Centre d'Estudis Algueresos puru, e in sa lingua de s'Alighera issu tòrrat is arrespustas a is preguntas de ìs jorronaleris valentzianus.

De sa pigada 'e cuscièntzia de s'unidadi de lingua e de curtura intra de s'Alighera e sa Catalunnya Simon Mossa no pìgat sa mòvida de fai su "gran rifiuto" de una de is duas ànimas de s'identidadi
sua, sa sarda, e sçoberai sa catalana sceti, comenti po esèmpiu ìat fatti un'atru aligheresu nasçu in Tàtari in su 1879, Antoni Ciuffo, ki ìat cambiau finsas su nòmini pighendi su de Ramon Clavellet e si ndi fiat andau a bivi a Barcellona, aundi est mortu in su 1911. Faci a sa Renaixença curturali e polìtica de sa Catalunnya («De la banda de ponent / hi ha una terra llunya, llunya; /Es la nostra Catalunya / bella, forta i renaixent... ») su poeta si scallèntat e cumponit unu Cant a la Patria ki no làssat niscuna duda a suba de su pensamentu suu: s'identidadi sua est catalana sceti, po s'ànima sarda no du at logu; su tzèrriu de s'arresurrèscida de sa natzionalidadi catalana est arribau finas a is prayas aligheresas e Ciuffo-Clavellet insùllat is de sa tzitadi sua: «Catalans d'Alguer coratge!, /no oblidem nostro passat ... ».

Ma Antoni Simon Mossa sçobèrat diferentementi, e su sçoberu suu fait intrai luxi e àiri frisca e sana in s'aposentu prenu de atufori de sa curtura politica sarda. Mancai stimit a s'Alighera e a sa Sardinnia, issu bolit ki is aligheresus e is sardus ndi bèssant una bona borta de su «provincialisme i la ignorança» ki no dis permitit de fai connosci a issus e totu prima ki a is istranjus totu s'arrikesa curturali de s'Isula.

Custu discursu est sempri biu, a dolu mannu, ki pensaus a s’asienda manna de su turismu linguistigu e curturali ki sa Sardinnia podit donai, ma k'is oberadoris turisticus sardus e totu no connòscinti ca no dis fàinti studiai sa stòria, sa lingua, sa curtura de Sardìnnia. S'anàlisis ki Simon Mossa fait de sa sparteina dura particularistiga de is sardus est ken-e piedadi: «això ès un fenomen de totes les ciutats de Sardenya: cadascuna ignora les altres i totes ignoren el pagés». Ma no bàstat: du at meda prus catalanidadi (est a nai presèntzia de sa lingua, de sa curtura e de sa bisura 'e su mundu catalanas) in su sardu ki no in s'aligheresu, imbrutau prus de su sardu de inferturas napolitanas, frantzesas e italianas. Cumbintu a su centu po centu de s'assimbillàntzia manna intra de Catalunnya e Sardinnia («unica colònia catalana del Mediterrani on la cultura catalana va entrar profundament amb certesa»), issu si promìtit de scriri unu stùdiu assentau a sub’’e-i cust'argumentu, «ja que es tracta d'un camil encara desconegut o conegut superficialment també dels savis». Deu, ki apu cumpilau una gramàtiga sarda po is catalanus e unu fueddàriu catalanu-campidanesu ancoras disimprentaus, potzu ken-e duda cunfirmai sa justesa de is ideas de Simon Mossa in custu campu puru. De s'esàminu cumparau de is duas lìnguas, infatis, ndi bessit luegus sa grandu simbillàntzia ki du at intr’’e issas.

S'arricida prena e prexada de totu e is duas ànimas de s'identidadi sua, de sa catalana e de sa sarda, de ki sa presèntzia in su pròpiu momentu in sa personi sua e in sa tzitadi sua est bia no comenti a puntu dèbili ma a su contras comenti a grandu puntu de fortza po fai intrai bentu noti in sa politica sarda, est su primu passu po fai sa Renaixenàa de sa Sardinnia e de is Sardus. Podeus agatai duncas in sa vida de Simon Mossa is arrexonis de fundòriu ki una di' anti fatu nasci su movimentu Sardenya i Llibertat.


Pere Català i Roca nàrat de Antoni Simon Mossa: «Dels homes que he conegut, ts, al meu veure, el de mès vasta cultura mediterrània». Fiat «un gran sardista», scrilat linta e pinta sa lingua catalana k’ìat amparau e fatu connosci in s'Alighera sìat in sa bariedadi aligheresa sìat in sa bisura unitzada. Ma no ai bòfiu mai un'Alighera «enucleada i aislada en la seva illa mare» i est stètiu sempri abogau de sa «compenetraciò de les cultures algueresa i sarda, i per això mateix espanyola i catalana», cumbintu cumenti fiat ki s'incontru intra de is tantis arrejolas de su pomentu curturali ki cumpòninti sa sardidadi «podran sortir a resultàncies avui no pensables». In su pensamentu de Simon Mossa du at su cumbincimentu ki nci sìat un'«esperit d'unitat cultural dels pobles mediterranis, unitat sempre viva avui com en els segles passats». De-i custa unidadi fait parti prena sa curtura sarda, ki Simon Mossa ìat a bolli studiada de prus no de is istudiaus sardus sceti ma de is ibèricus puru: «també tinc la il lusiò que estudiosos ibèrics vulguin comenàar estudis i assaigs sobre la cultura ibèrica a l'illa de Sardenya, cultura ben viva eri totes les comarques, no obstant l'obra demolidora dels piemontesos des del segle dinou».

Seu siguru ki a pustis de totu su ki apu scritu finas a imoi calencunu ancoras no at cumprèndiu aundi bollu arribai e poit'est ki apu kistionau aici meda de cosas aliglieresas-catalanas e de unu Simon Mossa ki scrit in catalanu e no in sardu, cumenti comuncas atras bortas at fatu.

Torru insandus a sa pregunta de cumentzu: poita su bentu sardista s'est citiu? S'arrespusta mia est custa: s'est citiu ca mancu in su 1984 nci fiat su bentu sardista, ca in cussus annus puru femus in sa pròpiu bisura de is annus Binti e de is annus Coranta de su Noixentus, est a nai k'in is annus Setanta nci fiat stètiu unu movimentu "spontaneo" de sardidadi ki is dirigidoris de su Partidu Sardu de nisçuna manera ant ajudau o favorèssiu, anizis d'anti tìmiu ca podiat fai lompi genti noa e prus scìpia de issus a pigai su poderi in su Partidu e in Sardìnnia. Custus dirigidoris anti pensau a issus e no a sa Sardìnnia, antzis de fai studiai is sardistas dus anti lassaus in su scuriu de s'innyoràntzia, antzis de fai andai a innantis is mellus anti favorèssiu is peus, anti sderrutu dònnia demograzia a intru de su Partidu e a parti is discursus po su pòpulu, ki serbianta sceti po si fai is votus, mancu issus creìant a su ki naranta. Cun totu is barrancus e arrocus postus ananti, su movimentu est abarrau a foras de is aposentus de su poderi e no at pòtziu fai bessiri cosa de dònnia di' su pensamentu suu, ki no s'est pòtziu spainai in sa genti i est abarrau inserrau in sa conca de pagus istudiaus ki sa dirigidura sardista s'est castiada beni de ascurtai o ponni a menti, cirkendiddus totu prus po di scriri is discursus. In prus su sardismu nou, beni arriciu a fueddus ma cumbàtiu in is fatus a intru e a foras de su Partidu, s'est pèrdiu in is tirrias e in is certus intr-e is istudiaus e totu, prontus issus puru (o a su mancus medas de issus) a si cumportai ke is polìticus, brighendi po si pigai un'incarrigheddu in calencumi enti (curturali o no, bàstat ki nci fessit prupa de matziai). S'egoismu e s'individualismu, su campanilismu e su localismu, sa barra e s'imbidia de medas anti bintu a pitz"e is idealis, e sigumenti, torru a nai, is ideas camìnanta cun is cambas de is òminis, su sardismu nou est aturau "mozzato, spento, attutito, addirittura criminalizzato". Su sardismu nou at pèrdiu ca no est arrennesçu a cambiai sa conca de is sardus, lassendiddus "male unidos" e lassendi in pei su ki Simon Mossa ìat cumprèndiu essi s'arrocu primu a su carnimi po lompi a sa sardidadi: «un fenomen de totes les ciutats de Sardenya: cadascuna ignora les altres i totes'ignoren el pagès».

Candu pensu, po nai un'esèmpiu, a sa kistioni de sa lingua sarda no potzu no di donai arrexoni innoi puru. Sa prus parti de is sardus fait in custu campu puru sa pròpiu cosa ki ai fatu Antoni Ciuffo: ghètat a s'àliga sa lingua sarda e pìgat un'atra lingua, issu sa catalana, casi totu is atrus sardus s'italiana. De Simon Mossa, de sardus ki arrennèscint a ndi fai una fortza de su de tenni duas lìnguas, nci ndi funti pagus e Simon Mossa puru, nareus sa beridadi, forsis ki sa dirigidura sardista de is tempus suus d'at donau su logu ki di spetat? Deu sciu ki po issu puru baliat su diçu latinu "vox clamans in deserto". Is sardus de oi funti totus cun duas o tres ànimas: funti aligheresus e sardus e italianus, tabarkinus e sardus e italianus, gadduresus e sardus e italianus, logudoresus e sardus e italianus, nugoresus e sardus e italianus, campidanesus e sardus e italianus, e aici nendi. Ita bollu nai? Bollu nai ki su campanilismu est su meri de is pensamentus e casi mai s'agàtanta sardus ke Simon Mossa, casi totus funti sardus ke Antoni Ciuffo o Vittorio Angius: genti ki no arrennescit a stimai a sa Sardìnnia po pàtria sua e si cìrcat sa pàtria a foras de s'Isula. Ita sardidadi podit essi sa ki no arrennèscit a biri prus atesu de sa bidda sua, de sa tzitadi sua, de sa bariedadi sua? Cumenti fait su bentu sardista a si ndi pesai una borta po sempri ki oindi' is ki s'interèssanta de lingua sarda funti spartzius in kini cunfundit su dialetu suu cun sa lingua sarda e pretendit a d'imponni de malas maneras a totu is atras bariedadis boghendindi a pillu sçollòrius panlogudoresus e in kini difendit justamenti sa bariedadi sua de is atacus de kini no bolit cumprendi ki sa sardidadi est unu pomentu fatu de tantis arrejolas e no de una sceti? In sa kistioni de sa lingua puru est sussèdia sa pròpiu cosa ki est sussèdia po sa polìtica: finsas a candu si narat "sardu e sardista" ken’’e ponni in craru ita boliat nai a essi sardu e ita boliat nai a essi sardista, totu podiat andai beni, ma candu du at stètiu s'apretu di essi prus crarus e de passai a traballai diaderus funti cumentzaus is doloris, is certus, is tirrias e totus scieus cument'est andada a acabai, in is annus Binti cumenti in is annus Coranta, in is annus Sessanta cumenti in is annus Noranta: totus s'unu contras a s'atru, totus a foras de su Partidu, bogaus a unu a unu, totus erejus scomunigaus de sa crèsia sardista, cun s'arresurtau ki oi nci funti prus erejus ki sardistas "ortodossi".

Po sa kistioni de sa lingua est sa pròpiu cosa. Finsas a candu, in is annus Setanta, s'arregolliant is firmas e si narat "su sardu est una lingua" e no si poniat in craru nudda (cali est sa lingua sarda?, cali sardu eus a ponni in is iscolas?, cumenti du depeus scriri?, e atras preguntas aici) sa genti prus o mancu s'at crètiu ca donniunu pensat a su sardu suu e boliat biri intrendi in is iscolas su sardu suu e no pensat ki nci fianta jai is marjanis traitoris e boci-fradis, prenus de "razzismo" po is atras bariedadis e duricas po is atrus sardus, ki faìanta finta sceti de ti cunsiderai fradi, ca in sa conca insoru jai fianta pensendi: traballa traballa, tanti sa limba sarda "unificada" at a essi sa mia!

Aici da seus acabendi, in politica e in sa lìngua: casi totus anti traballau "po mantenni in tzitadi tantis cuaddus de-i stadda", po procurai onoris e prendas a calencunu ki a bortas no at scìpiu mancu nai gràtzias e ki una borta artziau de gradu at pensau a issu sceti, no a sa Sardìnnia. Po sa lingua eus traballau po biri sa pròpiu cosa ki est sussèdia in politica: depìant essi totu is bariedadis a torrai a essi a pustis de sèculus de oprimidura sa fingua ufitziali de Sardìnnia. De su ki seu biendi e ligendi bòlint imponni una bariedadi sceti, cun sa fortza de su poderi e cun sa barra de kini no arrespètat a kini da pènsat diferentementi. Su bentu sardista s'est citiu in su campu 'e sa lingua puru! Ki no nci fìat de prangi nci fìat de arriri!


Artìculu pigàu de s’arrebista “Sardinna”. ANNU I – N° 3 - Nadale 2002 Abrile 2003

repubricanu
09-10-06, 19:10
Dovresti anche postare qualcosa di più recente secondo me, non cronologicamente parlando, ma osservazioni sul presente.
Sembra che non si parli d'altro che di Mossa e Lussu. Possibile che nel 2006 ci si guardi ancora indietro?
Bisogna guardare avanti.

àrdia arrùbia
09-10-06, 21:52
Dovresti anche postare qualcosa di più recente secondo me, non cronologicamente parlando, ma osservazioni sul presente.
Sembra che non si parli d'altro che di Mossa e Lussu. Possibile che nel 2006 ci si guardi ancora indietro?
Bisogna guardare avanti.


Si nci fiat stetiu unu sardista/indipedentista de aici calloni de olli una repubrikina liberista filo-usa e filo-nato, abarra seguru ki d'ast a citai, mancai de dexennus e dexennus fai...naraddu ki est su sotzialismu de Lussu e Simon Mossa ki ti fait de aici febi!
Sempri ainnanti...sempri contra a su capitalismu colonialista!

repubricanu
10-10-06, 01:58
Si nci fiat stetiu unu sardista/indipedentista de aici calloni de olli una repubrikina liberista filo-usa e filo-nato, abarra seguru ki d'ast a citai, mancai de dexennus e dexennus fai...naraddu ki est su sotzialismu de Lussu e Simon Mossa ki ti fait de aici febi!
Sempri ainnanti...sempri contra a su capitalismu colonialista!

Tu continua pure a "combattere gli USA", anche i Sardi continueranno a votare partiti italiani se non ci si riforma e si esce dall'adito no-global.
Il PSDAZ poi è una realtà più complessa ancora e non ha nulla a che vedere col massimalismo.